Ach, projectmanagement. Een woord waar ik liever met een grote boog omheen loop. Hoe graag zou ik willen dat ik het anders kon voelen, maar nee, het blijft aan me kleven als een nare geur die maar niet verdwijnt. Al vanaf dat eerste schoolproject, lang geleden, wist ik: dit is niets voor mij. En laten we eerlijk zijn, dat is nooit veranderd.
Het klinkt misschien gek uit de mond van iemand die de afgelopen 25 jaar niets anders heeft gedaan dan projectmatig software implementeren in het midden- en kleinbedrijf. Maar zodra ik het woord ‘projectmanagement’ hoor, krijg ik hetzelfde gevoel als mijn kat Mickey wanneer er een vreemde kat de tuin indringt: alle haren gaan overeind staan. Een diep, oeroud verzet steekt de kop op, alsof elke vezel in mijn lijf me toeschreeuwt dat ik weg moet blijven van die wereld vol termen en schema’s.
Timeboxing. Agile. Leverage. Touchbase. Stuurgoepen. Alignment. Hybride sturen. Het is één groot spelletje bullshitbingo. Zodra ik een projectmanagementboek opensla, voel ik een vermoeidheid die zelfs de sterkste koffie niet kan verdrijven. Eén hoofdstuk en ik ben ofwel in slaap gevallen, ofwel mijn gedachten zijn afgedwaald naar zaken die er echt toe doen. Een beetje zoals dagdromen tijdens een verplichte vergadering – je bent er, maar toch ook weer niet.
Nee, ik haat het niet alleen, ik geloof er ook gewoon niet in. Het lijkt me vooral een systeem dat opgeblazen is om een hele beroepsgroep bezig te houden met dure woorden en holle termen. Zeker in het MKB spreken we een andere taal. We hebben geen tijd voor vakjargon of ingewikkelde processen. Toch, en hier komt de paradox, voeren we bij Radical Fanatics zo’n dertig belangrijke IT-projecten per jaar uit, en gek genoeg… gaat dat meestal best goed. Zonder dat gedoe van traditioneel projectmanagement. Zonder gecertificeerde scrum masters.
Hoe kan dat nou?
Na 25 jaar projecten, de ene wat succesvoller dan de ander, heb ik eens goed gekeken naar wat er écht werkt. En ja, er waren terugkerende elementen. Altijd. Zes dingen, simpel maar effectief:
1. Betrokkenheid van het topmanagement
2. Een Quick scan voordat je begint
3. Prioriteit geven aan de risicovolle onderdelen
4. Wekelijkse besprekingen die niet langer duren dan 30 minuten
5. Een expert bij de hand wanneer je die nodig hebt
6. Een eenvoudig systeem om de voortgang bij te houden
Op basis van die zes punten heb ik de TARGET-methode ontwikkeld. Geen hocus pocus. Geen ingewikkelde schema’s. Gewoon een werkbare manier die iedereen begrijpt. Zelfs als je geen opgeleide projectmanager bent, kun je deze aanpak makkelijk naast je gewone werk uitvoeren.
Het is tijd dat niet alleen wij, maar ook andere bedrijven deze inzichten gaan gebruiken. Weg met de chaos, weg met de indringers die je werkdag verstoren. Laat iedereen rustig werken, zoals mijn kat Mickey lekker in de zon ligt te slapen – zonder gedoe, zonder zorgen. Zo kan het zijn.
